Anoniem

Ik vind het moedig dat een man daar durft over te praten, en dat is zo nog iets waar onze maatschappij totaal aan voorbijgaat: ze vragen aan een vrouw nog niet hoe het is om geen kinderen te hebben, terwijl je er eigenlijk wel had gewild, laat staan aan mannen....
Ik herken mij in veel dingen die hij zegt, alles is eigenlijk gericht op kinderen in onze maatschappij. Iedere dag word je geconfronteerd met je verdriet. Iedereen praat over zijn kinderen, kleinkinderen. Vaak is er bijna niets anders....
En mensen zijn vaak heel grof en kwetsend in hun opmerkingen tgo kinderlozen. En dan zie ik soms ook ouders die totaal geen aandacht hebben voor hun kinderen, dat ik denk, en dààr betaal ik dan voor!!! Want als alleenstaande betaal je dik belastingen voor andermans kinderen....
Pas op, ik zie graag kinderen, héél graag, daarom doet het mij vaak wel pijn als ik zie hoe sommigen hun ouderschap invullen....
Er zei eens iemand tegen mij: als je geen kinderen hebt, kan je niet weten hoe het is als ouder als je kind iets overkomt - echt weten nee, maar ik kan het mij heel goed voorstellen. De omgekeerde beweging wordt meestal nooit gemaakt: iemand met kinderen kan zich meestal niet voorstellen hoe het is om géén kinderen te hebben als je die wél had gewild.
Ik heb geen kinderen omdat ik het niet verantwoord vond in de situatie waar ik toen in leefde.... en daar moet ik nu verder mee leven....