Soms zijn er van die momenten waarop je denkt: “Wow, dat lukt hier plots allemaal perfect” of “Hé, hier heb ik toch wel even geluk gehad”, het zijn kleine gelukskes die je ook als mama kan tegenkomen. 

♥ Mijn dochter die een kleine én grote boodschap iets te royaal achtergelaten heeft in haar luier. Ik, perfecte moeder als ik ben, die een complete reserve-outfit bij heb. Duizend mama-punten erbij.

♥ Mijn dochter die graag nog haar flesje ’s avonds drinkt met mij erbij in de zetel. Kan ik even naar mijn favoriete serie kijken. Zij haar flesje, ik eventjes me-time.

♥ Haar papa, die aanvoelt dat ik nog even slaap nodig heb en dus zelf opstaat met haar.

♥ Mijn dochter, die de allerbeste gesprekspartner is als ik me in een ongemakkelijke situatie bevind of ergens ben waar ik niet veel mensen ken.

♥ Mijn dochter die pas wakker wordt van haar middagdutje ná die spannende aflevering van mijn favoriete serie ... euh nadat ik heel het huis gepoetst heb bedoel ik. Uiteraard.

♥ Mijn dochter die nog te jong is om te beseffen hoe lekker chocolade is. Ik kan dus al haar sinterklaasventjes opeten, zonder dat ze daarover zeurt.

♥ Mijn dochter die meteen in slaap valt zonder dat ik ook maar 1 keer naar boven moet, nét op een avond dat je daar echt geen energie voor hebt. Alsof ze het voelen, soms.

♥ Mijn dochter, die nu al graag bij mij zit als ik de vaat leeg of de was ophang. Weet ze meteen goed hoe dat moet, binnen een jaar of 6.

♥ Net mijn stappendoel halen als ik thuiskom van een lange wandeling met de buggy. Moet ik daar al mijn best niet meer voor doen vandaag.

♥ Grootouders die spontaan voorstellen dat onze dochter mag blijven slapen net op het moment dat we het allebei nodig hebben.

♥ Een hele dag een zware verzorgingstas meezeulen met vanalles en nog wat voor je-weet-maar-nooit en aan het einde van de dag toch 3 dingen ervan gebruikt. 3 van de 37.

♥ Aanvoelen dat mijn dochter heel veel nood heeft aan mamaknuffels. In de zetel. Sorry, ellenlange to-dolijst, mijn dochter heeft me nu dringender nodig.