Mijn dochter heeft een creatieve en artistieke juf. Dat dat bij kleuters zeer aanstekelijk werkt, moet niemand mij nog vertellen …

Wat gaan we knutselen?

Al bij het (zeer) vroege ochtendgloren klinkt de vraag: “Mama, wat gaan we knutselen?”
Het is nog donker buiten. De hele wereld lijkt nog te slapen. Mijn ochtendhumeur is nog niet helemaal weggetrokken. Maar mijn dochter is op zijn zachtst gezegd standvastig. “Mamaaaa, wat ga jij knutselen met mij?”
Ik probeer haar nog even af te wimpelen door voor te stellen dat ze een tekening kan maken, maar dat pakt niet. “Maar mamaaaaa, wat ga jij nu knutselen met mij?”, klinkt het opnieuw.
Ik zucht en probeer iets originelers te verzinnen. 
We hebben al collages gemaakt; wc-rolletjes omgetoverd tot poppetjes; zoutdeeg geschilderd; een dierentuin van karton gemaakt … Noem maar op!

Verzamelen

Sinds het begin van het schooljaar verzamel ik dan ook álles. Alles wat ook maar een beetje herbruikbaar zou zijn, gooien (!) we in 1 keukenlade die is omgedoopt tot knutselschuif: lege yoghurtpotjes, smeerkaasdoosjes, wc-rolletjes, kladpapier, mooi papier, lintjes … De rommel wordt stilaan onoverzienbaar. 
Op momenten als deze, ben ik blij dat ik het schuifje heb. “Kies maar iets”, mompel ik, terwijl ik naar de lade wijs. Ze graait in de lade en maakt er zo mogelijk een nog groter rommeltje van. 
Kwiek begint ze aan haar kunstwerk. Ik wrijf de slaap uit mijn ogen en hoop in alle rust te kunnen ontbijten. Maar nog voor ik die gedachte heb kunnen uitspreken, klinkt haar stemmetje naast mij: “Mamaaaa, wil jij dit uitknippen? En, oh ja, de lijm is op.” Zij wint. Het knutselatelier is geopend.