Moeder worden, het was in mijn jonge jaren geen must. Ik zou wel zien. Eerst ging ik de wereld rondreizen en grote avonturen beleven. En toen kwamen de man en de omstandigheden die ervoor zorgden dat ik toch zeer bewust voor het ouderschap koos.

Wat een avontuur! Als iemand me gezegd dat had dat 3 maanden alleen met de rugzak door Thailand niets zou zijn in vergelijking met het avontuur dat ik zou gaan beleven, had ik er niets van geloofd.

Na 15 dagen extra wachten, werd dat kleine roze verrimpelde mannetje op mijn buik gelegd en de wereld veranderde. Daar was het dan, dat oermoedergevoel. Die verpletterende verantwoordelijkheid, een nieuw soort ‘last’ en een nieuw evenwicht zoeken.

Je wilt je kind ademruimte geven en zichzelf laten ontplooien, maar je wilt hem ook behoeden voor al de ellende en het verdriet van deze wereld. En je weet dat je gaat falen, ooit. Want niemand is de perfecte ouder, hoe hard je je best ook doet.

Mama worden maakte een ander mens van mij. Het maakte me veel meer bewust van mijn keuzes, ontketende een nieuwe vorm van liefde, veranderde verhoudingen die eerst vanzelfsprekend leken.

Avonturen op vele mooie plekken, die beleefde ik al bij de vleet. Maar een 11-jarige uitvinder in spé en een 6-jarige dansende kleuter in huis … de wereld afreizen verbleekt erbij.