Ik sta in een hokje van 1 op 1 te wachten op mijn eerste follikelmeting in dit nieuwe fertiliteitscentrum en vraag me af op welk moment ik me moet uitkleden. Ik heb geen zin om hier 10 minuten te wachten met de billen bloot. Toch doe ik braaf wat de letters me opdragen en vraag me af of ik vervolgens best ga zitten of blijf staan. De eerste optie lijkt me niet echt hygiënisch en de tweede optie voelt wat ongemakkelijk. Maar ik kies toch voor het laatste. Terwijl ik me nog snel verfris met een van die ziekenhuiswashandjes (ik zou niet willen dat ik kwalijke geuren verspreid, dus ik was mezelf onderaan voor de 10de keer vandaag) en me bedenk wat ik moet zeggen als de deur opengaat, is het al te laat.

Ik ben trots op mezelf, en op jullie, denk ik in mezelf en stap vervolgens moedeloos, maar met kleren terug aan, naar buiten …

“Hallo”, stamel ik, “Ik kom voor een follikelmeting.” Het weze duidelijk dat ik niet kom voor een tandartscontrole, maar ik moet me toch een houding aanmeten in deze ietwat ongemakkelijke situatie. Ik schaam me al dadelijk voor mijn blote billen, ook al is dit wat hier van mij verwacht wordt. Ik voel me altijd wat kinds en ondergeschikt als de andere persoon wel kleren aanheeft en ik niet. Maar deze verpleegkundige is geroutineerd en gaat dadelijk over tot de orde van de dag. Hoe kan het ook anders in deze op hoge toeren draaiende fertiliteitsmachine. Mijn follikels worden met de inwendige echo nauwgezet gemeten en ik krijg te horen dat het nog niet voor morgen zal zijn. Ik zal nog moeten terugkomen voor een nieuwe meting.

Voor ik het weet, sta ik, met de billen bloot, terug in de ruimte van 1 op 1. Alleen, met mijn rijpende follikels. Ik kleed me zo snel mogelijk terug aan, zodat het volgende slachtoffer naar binnen kan. No time to waste … Ik stap buiten en kijk naar de overvolle wachtzaal.

Ik heb medelijden met ons allemaal, want dat mag toch gezegd worden: we offeren veel op, inclusief onze lichamelijke integriteit, om zwanger te geraken. Ik ben trots op mezelf, en op jullie, denk ik in mezelf en stap vervolgens moedeloos, maar met kleren terug aan, naar buiten …