G.

Het is een lijdensweg als je een kinderwens hebt en het niet zomaar komt. Na 7 jaar hebben wij het geluk gehad dat onze laatste icsi-poging positief was. Veel terugplaatsingen gehad maar nooit was het positief en telkens opnieuw die behandeling, die prikjes, die hormonen, die controles... toen we aan de laatste poging van start gingen was het soms al van 'het zal toch weer negatief uitdraaien'. En de vragen die komen van familie, vrienden,... niet altijd gemakkelijk. De mensen willen jou steunen maar soms heb je er behoefte aan om erover te praten en soms totaal niet. Andere vrienden worden intussen ook zwanger en dit was echt afzien. Het woord proficiat kon ik soms nog moeilijk over mijn lippen krijgen. En dan alleen in een hoekje zitten huilen.
wij zijn blij dat we toch hebben blijven volhouden en dat we hier een vrolijke kleuter hebben rondlopen.