Ik zie het vaak op straat: mama’s en papa’s aan de wandel – al dan niet met een buggy erbij – en daarnaast een kleuter op een loopfiets. Het ziet er altijd gezellig uit. Dus dat moest ik ook eens proberen. 1 keer en nooit meer?

Enthousiaste start
Mijn zoon klom nochtans gezwind op zijn loopwagentje. En ook mijn dochter nam trots haar loopfiets bij de hand. De eerste minuten ging alles vlot, tot ze elk een andere kant op wilden …

Angstzweet
Terwijl ze onderling en in hun eigen taaltje beginnen discussiëren, merken ze niet dat ze midden op straat zijn beland. Mijn instructies horen ze niet. Ik kan het ook niet riskeren om mijn zoon - met loopwagentje incluis - op te tillen en op het voetpad te zetten, terwijl mijn dochter nog op straat geparkeerd staat. Of omgekeerd.
We wonen in een rustige buurt, maar het angstzweet breekt me uit.

Ik was nochtans heel ‘zen’ vertrokken en zou hen alle tijd geven om te oefenen met fietsen.
Hoe geraken al die andere ouders op deze manier in godsnaam op tijd met hun kinderen op school?

Thuis best
Na een tijdje geven mijn kinderen het op en willen ze naar huis. Ons einddoel hebben we niet bereikt – we zijn amper de straat uit – maar ik ben er niet rouwig om. Thuis zijn ze ten minste veilig voor het verkeer. Nu moet ik alleen nog een loopwagentje, een loopfiets én 2 kinderen naar huis zien te dragen …